Gece hükmünü kabul ettirdi... Her yeri derin bir siyah örtü bürüdü. Sokağın sakinleri evlerine sığınmaktan başka çare bulamadılar. Gökyüzü ve yeryüzü sakinleri hakim renge teslim olup, boyun büktüler, boyun büktüler çünkü çaresizdiler.
Orjinal Boyutunda Açmak İçin ( %1$sx%2$s ve %3$sKB ) Buraya Tıklayın
Çaresizdiler, çünkü sabaha daha çok vardı. Ben ise, evimin penceresinden olup bitene şahitlik ettim. Gözlerim dışarda, aklım sende. Bakışlarım delip geçiyordu kaldırımları. Kaldırımlar her zaman olduğu gibi kucaklıyordu insanları. Evlerine çekildi çoğu ve kaldı sadece bir kaçı. Onların da evi yoktu...
Gece hükmünü dayattı, hem gök hem yer ehline. Kimse duramadı önünde... Bunalım saatlerine adım adım yaklaşmaktaydı m bende. Sara krizleri gibi gelecekti, gelecek ve götürecekti beni burdan. Burda olacaktı bedenim ama ruhumu alıp sürükleyecekti. Geceleri sevmez oldum bu yüzden, arar oldum ışığı ve güneşi. Her saatin bir yıl gibi geçtiği, içinde kara delikler barındıran... Gece hükmünü kabul ettirdi... Kimse direnemedi ve kaçamadı.
Ben hiç direnemedim. Geç ey zaman denen bilinmez! Geç ve sabahı getir, sabahı armağan et bana. Sabah benim sığınağım, ufuk benim evim. Tanyeri kardeşim... Gecenin hükmü kuşattı tüm evreni, evren gece oldu, ben gece oldum, sen gece oldun...